सहरमा धेरैथोक भइरहेका छन्। त्यहाँ पनि धेरैथोक भइरहेको छ। म पुग्दा पार्किङ नजिकै भित्तामा ठूलो पेन्टिङ बन्दै थियो। बाँसको भर्याङ
चेक रिपब्लिकनमा जन्मिएका फ्रेन्च लेखक मिलान कुन्देरा हिजो बिते । उनी आफ्नो लेखनमा हुने राजनैतिक ब्यङ्ग र हास्यचेतका लागि चर्चित
किङ्स कलेज मुनी क्याफे कोड्समा बसिरहेको थिएँ । ह्वाट्सएपमा एउटा फोन आयो र कट्यो । सेभ भएको नम्बर थियो दीपक
आमाको बारेमा संझिन सजिलो तर लेख्न गाह्रो रहेछ। यो लेख उहाँलाई सुनाउनयोग्य बनाउनु मेरा लागि मुख्य चुनौति हो। मलाई सुनाउनयोग्य
एक दिन साँझपख केही मान्छेले एउटा स्ट्रेचर हाम्रो घरअगाडि बिसाए। त्यहाँ एक जना महिला सुतेकी थिइन्। उनलाई बेथा लाग्न थालिसकेको थियो।
सन् १९९२ को एकदिन । भुटानको सर्भङ्ग बजारमा आइतबारे हटिया लागिरहेको थियो । विष्णु रामदमका बाबा सेँधैजस्तो गरी ‘लक्ष्मी रेडियो
यो लेखमा एउटा खिल उक्काउँदै छु। त्यो खिल कसैले सोधेको प्रश्नमा आफैंले दिएको जवाफबाट बनेको हो। कसैले सोधेको एउटा सामान्य
लोमान्थाङ जाने भनेर सुनाउँदा जोमसोम दुईखाले प्रतिक्रिया दिन्छ। पहिलो ‘बाटो अप्ठ्यारो छ’। दोस्रो, ‘पुगेपछि स्वर्ग छ।’ आफूले भोगेअनुसार प्रतिक्रिया आउँछन्।
थानकोट कटेर राजमार्गमा पुगेका मात्र छौं। ‘दुर्घटना सम्भावित क्षेत्र’ लेखिएका बोर्डले स्वागत गर्छन्। पोखरा पुगुन्जेल त्यस्ता बोर्डहरू आइरहन्छन्। ‘यो कस्तो
नाटक हेरेर फर्किएपछिको सकस। नाटक छोटो समय किन चल्छन् भन्ने प्रश्नको जवाफ धेरै हुन सक्छन्। त्यसको खोजी यो लेखको उद्देश्य
स्टेजमा ठडिएका ति पिलरहरूको टाउकोमा हाँडी छ र ति हाँडीमा जुँगा छन्। खास्टो ओढाइएको छ। नाटिकाको एक दृश्यमा राजेन्द्रलक्ष्मी एउटा
दयालु रुख नाटक मञ्चन हुनुभन्दा पहिला कथा घेरोको कौसी थिएटर उद्घाटन भयो। त्यसपछि बजाउने थाले सलिल सुवेदीले एउटा अनौठो बाजा।
